Araf

​Bembeyaz bir sayfaya yazmak,  

Seni beni ve sığdırabildiğim tüm  kelimeleri,

Çatlamış toprağın suya olan özlemi ve içimde yer etmiş ayrılıkları, yolculukları, yorgunlukları ve kırgınlıkları yazmak bembeyaz bir kağıda,

Ve nefes alırken düşününce seni, 

Göğsümün kafesine çöken iyi ve kötünün arafında onlarca düşünceyi söküp atmak hafızamdan. Söküp atarken de bir yandan saçının telinin omzundan aşağı düşerken çıkardığı ses,

Gözlerini kırparken aldığın nefes,

Ve adımı söyleyince kulaklarımı sağır edercesine kalbimin ötekileşmesi. Daha nasıl anlatılabilir ki vücudumun senle bambaşka bir insana dönüşmesi,

Ötekiyle berikinin arasında, 

Kasım ile Temmuz’un Arafında bir bekleyiş belkide benimkisi…