''sabah uyandığımda gördüğüm ilk şey,
gözlerimi kapatmadan gördüğüm son şey'' olmak,
ya da olmamak diye başladı herşey,
kelimeler sustu ve gözler konuştu ardından,
eller birleşti, saçlar karıştı, isimler karıştı,
sanırım adı aşktı...
sustu harfler, konuştu gece
sadece o an açıldı kapılar ardına kadar,
ve kısa bir süreliğine de olsa güzeldi gece
gece o kadar sessizdi ve sakindi, su gibiydi;
yavaş, derinden ve serin,
ateş gibiydi sıcak, sinsi ve renkli
bahar gibiydi canlı, susamış ve heyecanlı...
konuştum, konuştun ve sustuk
sanırım adı aşktı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder