yorgun cuma

Yorgun bir Cuma gecesi tanıdım seni aniden… Çıkıverdin karşıma ben daha aramaya devam ederken. Oysa ne kadar çok hayal etmiştim beklemiştim, Biraz farklıydın düşündüğümden, saçın, gülüşün… Ben kışımı yaşarken daha hazanı geride bırakıp, Giriverdin hayatıma sebepsizce. Yorgun bir Cuma gecesi tanıdım seni aniden… Ben daha otobüslere alışmadan beklemeye başladım yolculukları, Hayaller kurmaya başladım otobüs camına yaslanarak, Bir yandan elektrik direklerini sayarak, Bir yandan da elimdeki kitabı karıştırarak tanıyıverdim seni. Yorgun bir Cuma gecesi tanıdım seni aniden. Yüzler o kadar eski ve yorgun, Sözcükler ise darmadağın renkleri kalmamış, Unutmaya çalışmışız çiçekleri, Dilimizde hala ayrılık şarkıları, Ve ona inat solmayan hayaller,umutlar, Beklemeye başlarken yeni aşkları, Sen beni ben seni tanıyıvermişiz usulca. Yorgun bir Cuma gecesi tanıdım seni aniden… Sebepsiz,nedensiz ve bir o kadarda sessiz...